Φωτογραφίες

Μέθοδοι αντιμετώπισης αλλεργικής ρινίτιδας

Υπολογίζεται ότι 1 στα 5 άτομα πάσχει από αλλεργική ρινίτιδα. Πολύ συχνά όμως, η συχνότητα και η σοβαρότητά της υποεκτιμάται. Πού βασίζεται η θεραπεία της αλλεργικής ρινίτιδας;

Η αλλεργική ρινίτιδα αποτελεί ένα συχνό πρόβλημα δημόσιας υγείας. Υπολογίζεται ότι 1 στα 5 άτομα πάσχει από αλλεργική ρινίτιδα. Πολύ συχνά όμως, η συχνότητα και σοβαρότητά της υποεκτιμάται.

Παρά το γεγονός ότι η ρινίτιδα δεν αποτελεί επικίνδυνη για τη ζωή νόσο, επηρεάζει αρνητικά την ποιότητα ζωής των ασθενών, την απόδοση στην εργασία και στο σχολείο, τις κοινωνικές συναναστροφές. Όλα τα παραπάνω, σε συνδυασμό με τη συχνότητά της, την επίδρασή της στο άσθμα καθώς και τον τεράστιο οικονομικό αντίκτυπο σε παγκόσμιο επίπεδο την καθιστούν ένα σημαντικό πρόβλημα δημόσιας υγείας.

Ως αλλεργική ρινίτιδα ορίζεται η φλεγμονή του επιθηλίου της μύτης που συνοδεύεται από συμπτώματα όπως, καταρροή (πρόσθια ή οπίσθια), παροξυσμικούς πταρμούς (φταρνίσματα), συμφόρηση (μπούκωμα) με συνοδό κνησμό της μύτης ή του φάρυγγα. Προκαλείται από την υπερβολική αντίδραση του οργανισμού έναντι κάποιων αεροαλλεργιογόνων.

Η θεραπεία της αλλεργικής ρινίτιδας βασίζεται στα εξής:

Αποφυγή αλλεργιογόνων

Συνήθως η πλήρης αποφυγή των αλλεργιογόνων είναι ανέφικτη. Την καλύτερη αποτελεσματικότητα φαίνεται να έχει η αλλεργία στα επιθήλια ζώων (γάτα, σκύλος), που φυσικά προτείνεται η απομάκρυνση του ζώου. Οι γύρεις ταξιδεύουν με τον άνεμο δεκάδες χιλιόμετρα, συνεπώς η αποφυγή τους είναι αδύνατη. Προτείνεται βέβαια σε αυτούς τους ασθενείς η αποφυγή κυκλοφορίας τις μέρες και ώρες υψηλής γυρεοφορίας, και μέτρα, όπως κλειστά παράθυρα στο σπίτι ή το αυτοκίνητο και κλιματισμός.

Φαρμακευτική θεραπεία

Πρόκειται για τη θεραπεία που έχει ως στόχο την αντιμετώπιση των συμπτωμάτων της αλλεργικής ρινίτιδας. Τα φάρμακα που χρησιμοποιούνται επιλέγονται με βάση το είδος των συμπτωμάτων του ασθενή και τη βαρύτητά τους.

Τα κυριότερα είναι :

Αντιισταμινικά

Πρόκειται για φάρμακα που χορηγούνται από το στόμα ή τοπικά (μύτη και μάτια). Είναι τα πιο ευρέως χρησιμοποιούμενα και αντιμετωπίζουν αποτελεσματικά την καταρροή, το φτέρνισμα και τη φαγούρα. Δρουν αναστέλλοντας τη δράση της ισταμίνης, η οποία είναι υπεύθυνη για τα περισσότερα από τα συμπτώματα της αλλεργικής ρινίτιδας.

Τα από του στόματος αντιισταμινικά χωρίζονται σε 2 κατηγορίες : τα 1ης και τα 2ης γενιάς. Τα 1ης γενιάς (π.χ. υδροξυζίνη, διμενθιδένη) προκαλούν εντονότατη υπνηλία και θα πρέπει να αποφεύγονται. Τα 2ης γενιάς είναι εξαιρετικά ασφαλή φάρμακα, παρόλα αυτά δεν στερούνται πλήρως κατασταλτικής δράσης (υπνηλίας). Τα από του στόματος αντιισταμινικά μπορεί να παρουσιάσουν αλληλεπίδραση με κάποια φάρμακα, όταν μεταβολίζονται στο ήπαρ. Ιδιαίτερη μέριμνα θα πρέπει να λαμβάνεται για ασθενείς που έχουν επηρεασμένη νεφρική λειτουργία όταν λαμβάνουν αντιισταμινικά που αποβάλλονται από τους νεφρούς.

Τα τοπικά αντιισταμινικά (μύτη και μάτια) είναι εξίσου αποτελεσματικά με τα από του στόματος και στερούνται της βασικής τους ανεπιθύμητης ενέργειας, την υπνηλία. Έχουν ταχύτερη έναρξη δράσης (εντός 10΄) και άριστο προφίλ ασφάλειας. Δεν παρουσιάζουν αλληλεπίδραση με άλλα φάρμακα και είναι πολύ καλά ανεκτά (δεν προκαλούν δηλαδή δυσαρέσκεια κατά τη χρήση τους).

Σύμφωνα με όλες τις κατευθυντήριες οδηγίες (συμπεριλαμβανομένου και των πρόσφατων πρώτων οδηγιών για την παιδιατρική ρινίτιδα) για τη θεραπεία της αλλεργικής ρινίτιδας, τα αντιισταμινικά (τοπικά και από του στόματος) είναι τα φάρμακα εκλογής για τη θεραπεία της ήπιας αλλά και μέτριας / σοβαρής διαλείπουσας αλλεργικής ρινίτιδας. Στις βαρύτερες μορφές ρινίτιδας λαμβάνονται σε συνδυασμό με άλλα φάρμακα.

Ενδορινικά spray κορτιζόνης

Πρόκειται για ρινικά spray κορτιζόνης που χρησιμοποιούνται στις βαρύτερες μορφές αλλεργικής ρινίτιδας και όταν το προεξάρχον σύμπτωμα είναι το μπούκωμα. Καταπολεμούν την αλλεργική φλεγμονή, τα περισσότερα όμως χρειάζονται λίγες μέρες για να λειτουργήσουν, για αυτό πρέπει να χρησιμοποιούνται εγκαίρως. Περιστασιακά κάποιοι ασθενείς αναφέρουν ήπιες επιστάξεις.

Αποσυμφορητικά

Πρόκειται για φάρμακα που ανακουφίζουν μόνο από το μπούκωμα (χωρίς να αντιμετωπίζουν κάποιο άλλο σύμπτωμα της αλλεργικής ρινίτιδας) προκαλώντας σύσπαση των αγγείων της μύτης προσωρινά. Η πολυήμερη όμως χρήση τους προκαλεί ολοένα και μεγαλύτερη ρινική συμφόρηση (rebound φαινόμενο) με αποτέλεσμα ο ασθενής να πέφτει σε ένα φαύλο κύκλο εξάρτησης. Τελικά δημιουργείται "φαρμακευτική ρινίτιδα".

ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ ΜΗ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΕΙΤΕ ΑΠΟΣΥΜΦΟΡΗΤΙΚΑ ΓΙΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΑΠΟ 3-5 ΗΜΕΡΕΣ. ΔΕΝ ΑΠΟΤΕΛΟΥΝ ΦΑΡΜΑΚΑ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗΣ ΑΛΛΕΡΓΙΚΗΣ ΡΙΝΙΤΙΔΑΣ.

Ανταγωνιστές λευκοτριενίων

Είναι ένα σχετικά νέο είδος φαρμάκων. Στη ρινίτιδα δε χρησιμοποιούνται συχνά ως μονοθεραπεία, αλλά σε συνδυασμό με άλλα φάρμακα (π.χ.αντιισταμινικά). Προτιμάται κυρίως σε ασθενείς που έχουν και συνυπάρχον άσθμα.

Ανοσοθεραπεία

Είναι η μοναδική αιτιολογική θεραπεία.
Αλλάζει τον τρόπο που το ανοσοποιητικό μας αντιμετωπίζει το αλλεργιογόνο (ως εχθρό). Πρόκειται για ενέσιμη ή υπογλώσσια θεραπεία που συνήθως διαρκεί 3- 5 χρόνια. Τα αποτελέσματα είναι ήδη ορατά από τον πρώτο χρόνο της θεραπείας. Το σημαντικότερο είναι ότι επηρεάζει τη φυσική πορεία της νόσου, αναστέλλοντας την εξέλιξη της αλλεργικής ρινίτιδας σε βρογχικό άσθμα.


Πηγή : www.iatronet.gr

Ακοολογικός έλεγχος νεογνού με ωτοακουστικές εκπομπές

Ο έλεγχος ακοής συστήνεται για όλα τα νεογνά μετά τη γεννησή τους. Το γεγονός ότι το βρέφος ανταποκρίνεται σε ήχους δε σημαίνει ότι έχει φυσιολογική ακοή. Παρότι σχεδόν όλα τα μωρά διαθέτουν φυσιολογική ακοή, περίπου 1-4 στα 1000 γεννιούνται με κάποιου βαθμού απώλεια ακοής (πλήρη ή μερική βαρηκοϊα). Τους πρώτους μήνες της ζωής δεν είναι εύκολο να ανιχνεύσουμε την απώλεια ακοής  χωρίς τον νεογνικό ακοολογικό έλεγχο. Πολλά βρέφη με βαρηκοϊα μπορούν να ακούσουν κάποιους ήχους αλλά όχι αρκετούς για να αναπτύξουν πλήρη ικανότητα ομιλίας. Στις μισές περίπου παθολογικές περιπτώσεις, δεν έχουν κανένα παράγοντα κινδύνου, ενώ στις υπόλοιπες συνήθως υπάρχει οικογενειακό ιστορικό βαρηκοϊας, πρόωρος τοκετός, ενοδμήτριες ή περιγεννητικές λοιμώξεις ή/και δυσπλασίες προσώπου/κρανίου.

Γιατί είναι απαραίτητος;

Τα μωρά αρχίζουν να μαθαίνουν από τη στιγμή που γεννιούνται και ένας απο τους βασικούς τρόπους συλλογής πληροφοριών είναι η ακοή. Εάν υπάρχει ακοολογικό πρόβλημα το οποίο δε λάβει έγκαιρη θεραπεία και παρέμβαση, θα παρουσιαστούν σοβαρές διαταραχές στην ανάπτυξη του λόγου και της ομιλίας. Βάση μελετών, παιδιά με βαρηκοϊα που θα αντιμετωπιστούν έγκαιρα, μέχρι την ηλικία των 6 ετών, θα αναπτύσουν συνήθως ικανοποιητικές γλωσσικές και μαθησιακές δεξιότητες.

Πως γίνεται;

Γίνεται με τη μέθοδο των ωτοακουστικών εκπομπών (Otoacoustic Emissions, OAE). Με ακίνδυνο και ανώδυνο τρόπο, ενώ το μωρό κοιμάται, καταγράφονται τα ηχητικά κύματα που παράγονται στο έσω ους, με χρήση ειδικού φορητού εξοπλισμού.  Η όλη εξέταση διαρκεί περίπου 5-10 λεπτά. Σε περίπτωση καταγραφής παθολογικών ωτοακουστικών εκπομπών, ο ιατρός παραπέμπει το νεογνό για περαιτέρω καταγράφεται έλεγχο και κατάλληλη θεραπευτική αντιμετώπιση.

Τι γίνεται εάν το παιδί μου δεν έκανε έλεγχο ακοής ως νεογνό;

Ο έλεγχος ακοής είναι σημαντικός ακόμη κι αν το παιδί δεν είναι πια νεογνό και μπορεί να γίνει σε κάθε ηλικία. Είναι, δε, απαραίτητος  στις περιπτώσεις που έχετε αμφιβολίες για την ανάπτυξη του λόγου ή/και της ακοής του παιδιού σας

Ρινορραγία

Ορισμός

Η ρινορραγία είναι η απώλεια αίματος από τον ιστό που επενδύει τη μύτη. Η αιμορραγία τυπικά συμβαίνει μόνο σε ένα ρουθούνι.

Εναλλακτικές Ονομασίες

Αιμορραγία από τη μύτη, επίσταξη

Γενικές Πληροφορίες

Οι ρινορραγίες είναι πολύ συνηθισμένες. Οι περισσότερες ρινορραγίες συμβαίνουν εξαιτίας μικρών ερεθισμών ή κρυολογήματος. Μπορεί να τρομάζουν κάποιους ασθενείς, αλλά σπάνια είναι απειλητικές για τη ζωή.

Η μύτη περιέχει πολλά μικρά αγγεία που αιμορραγούν εύκολα. Η αέρας που μετακινείται στη μύτη μπορεί να ξηράνει και να ερεθίσει το βλεννογόνο που επενδύει τη μύτη, δημιουργώντας εφελκίδες. Αυτές οι εφελκίδες αιμορραγούν όταν ερεθιστούν με τρίψιμο, πείραγμα ή φύσημα της μύτης.

Ο ρινικός βλεννογόνος μπορεί να ξηρανθεί και να ερεθιστεί από χαμηλή υγρασία, αλλεργίες, κρυολογήματα ή παραρρινοκολπίτιδα. Έτσι, οι ρινορραγίες συμβαίνουν πιο συχνά το χειμώνα, όταν οι ιοί είναι συχνοί και ο θερμός εσωτερικός αέρας ξηραίνει τα ρουθούνια. Ένα στραβό διάφραγμα, ξένο σώμα στη μύτη ή άλλο είδος απόφραξης μπορεί επίσης να προκαλέσει ρινορραγία.

Οι περισσότερες ρινορραγίες συμβαίνουν στο πρόσθιο τμήμα του διαφράγματος, δηλαδή στον ιστό που διαχωρίζει τις δύο πλευρές της μύτης. Το διάφραγμα περιέχει πολλά ευαίσθητα αγγεία, που μπορούν εύκολα να βλαφτούν. Αυτός ο τύπος ρινορραγίας είναι εύκολο να αντιμετωπιστεί από έναν εκπαιδευμένο επαγγελματία. Λιγότερο συχνά, οι ρινορραγίες μπορεί να συμβούν ψηλότερα στο διάφραγμα ή βαθύτερα στη μύτη. Αυτές οι ρινορραγίες είναι δυσκολότερο να αντιμετωπιστούν.

Περιστασιακά, οι ρινορραγίες μπορεί να υποδεικνύουν άλλες διαταραχές, όπως αιμορραγικές διαταραχές ή υψηλή αρτηριακή πίεση.

Οι συχνές ρινορραγίες μπορεί επίσης να αποτελούν σημείο κληρονομικής αιμορραγικής τηλαγγειεκτασίας (καλείται επίσης ΗΗΤ ή σύνδρομο Osler-Weber-Rendu)

Αντιπηκτικά, όπως Coumadin, Plavix ή ασπιρίνη, μπορούν να προκαλέσουν ή να επιδεινώσουν τις ρινορραγίες.

Αίτια

• Αλλεργική ρινίτιδα
• Ενσφηνωμένο αντικείμενο στη μύτη
• Βαρότραυμα
• Πολύ δυνατό φύσημα της μύτης
• Χημικά ερεθιστικά
• Άμεσος τραυματισμός της μύτης, περιλαμβανομένου της σπασμένης μύτης
• Πείραγμα της μύτης
• Υπερβολική χρήση αποσυμφορητικών ρινικών σπρέι
• Επαναλαμβανόμενο φτάρνισμα
• Χειρουργείο στο πρόσωπο ή τη μύτη
• Λήψη μεγάλης δόσης ασπιρίνης ή αντιπηκτικών φαρμάκων
• Λοίμωξη ανώτερου αναπνευστικού
• Πολύ κρύος ή πολύ ξηρός αέρας

Οι επαναλαμβανόμενες ρινορραγίες μπορεί να είναι σύμπτωμα μιας άλλης νόσου, όπως υψηλής αρτηριακής πίεσης, αλλεργιών, μιας αιμορραγικής διαταραχής ή ενός όγκου της μύτης ή των παραρρίνιων κόλπων.

Οικιακή Περίθαλψη

Καθίστε και πιέστε ελαφρά το μαλακό τμήμα της μύτης μεταξύ αντίχειρα και δείκτη (ώστε τα ρουθούνια να είναι κλειστά) για 10 ολόκληρα λεπτά. Σκύψτε μπροστά για να μην καταπιείτε το αίμα και αναπνεύστε από το στόμα. Περιμένετε τουλάχιστον 10 λεπτά πριν ελέγξετε αν σταμάτησε η αιμορραγία. Κάποιες ρινορραγίες μπορούν να αντιμετωπιστούν με τον τρόπο αυτό, εάν δοθεί αρκετός χρόνος ώστε να σταματήσει η αιμορραγία.

Η εφαρμογή κρύων επιθεμάτων ή πάγου στη γέφυρα της μύτης μπορεί να βοηθήσει. ΜΗΝ γεμίζετε το εσωτερικό της μύτης με γάζα.

Μην ξαπλώνετε εάν έχετε ρινορραγία. Θα πρέπει να αποφύγετε το ρούφηγμα ή φύσημα της μύτης για αρκετές ώρες μετά από μια ρινορραγία. Εάν η αιμορραγία επιμένει, μπορεί να χρησιμοποιηθεί ένα ρινικό αποσυμφορητικό για τη σύγκλειση των μικρών αγγείων και τον έλεγχο της αιμορραγίας.

Πότε να Επικοινωνήσετε με το Γιατρό

Αναζητήστε επείγουσα βοήθεια εάν:

• Η αιμορραγία δεν σταματήσει μετά από 20 λεπτά
• Η ρινορραγία συνέβη μετά από τραυματισμό στο κεφάλι - μπορεί να υπάρχει κάταγμα στο κρανίο και θα πρέπει να ληφθούν ακτινογραφίες
• Η μύτη μπορεί να είναι σπασμένη (για παράδειγμα, έχει παραμορφωθεί μετά από χτύπημα ή τραυματισμό)

Καλέστε το γιατρό σας εάν εσείς ή το παιδί σας έχει επαναλαμβανόμενες ρινορραγίες, ιδιαίτερα όταν γίνονται πιο συχνές και δεν σχετίζονται με κρυολόγημα ή άλλο μικρό ερεθισμό.

Τι να Περιμένετε κατά την Επίσκεψη στο Γιατρό

Ο γιατρός θα εκτελέσει μια κλινική εξέταση. Σε μερικές περιπτώσεις μπορεί να παρακολουθηθείτε για σημεία και συμπτώματα υποογκαιμικού σοκ. Ο γιατρός θα σας κάνει ερωτήσεις για τις ρινορραγίες σας, όπως:

• Υπάρχει σημαντική αιμορραγία;
• Οι ρινορραγίες σταματούν γρήγορα όταν ασκείτε πίεση στα ρουθούνια;
• Ξεκίνησαν πρόσφατα;
• Συμβαίνουν συχνά ή επαναλαμβανόμενα;
• Η αιμορραγία συμβαίνει πάντα σε μία ή και στις δύο πλευρές;
• Τι άλλα συμπτώματα έχετε;
• Υπάρχει αίμα στα κόπρανα;
• Κάνετε έμετο με αίμα;
• Κάνετε εύκολα μελανιές ή αιμορραγείτε εύκολα;
• Υπάρχουν μικροσκοπικές κόκκινες ή μωβ κηλίδες στο δέρμα (πετέχειες);
• Λαμβάνετε αντιπηκτικά (Coumadin) ή ασπιρίνη;

Οι διαγνωστικές εξετάσεις που μπορεί να εκτελεστούν περιλαμβάνουν:

• Γενική αίματος
• Ενδοσκόπηση της μύτης (εξέταση της μύτης χρησιμοποιώντας μια κάμερα)
• Μετρήσεις του μερικού χρόνου θρομβοπλαστίνης
• Προθρομβίνη
• Αξονική τομογραφία της μύτης και των παραρρίνιων κόλπων

Η αντιμετώπιση εστιάζεται συνήθως στο αίτιο των ρινορραγιών και μπορεί να περιλαμβάνει:

• Έλεγχο της αρτηριακής πίεσης
• Σύγκλειση των αιμοφόρων αγγείων χρησιμοποιώντας θερμότητα, ηλεκτρικό ρεύμα ή μπατονέτες νιτρικού αργύρου
• Γέμισμα της μύτης
• Ανάταξη μιας σπασμένης μύτης ή αφαίρεση ξένου σώματος
• Μείωση της ποσότητας των αντιπηκτικών ή διακοπή της ασπιρίνης

Μπορεί να παραπεμθείτε σε ένα ωτορινολαρυγγολόγο (ΩΡΛ) για τη διάγνωση και αντιμετώπιση της πάθησης.

Πρόληψη

Ένα πιο ψυχρό σπίτι και ένας αφυγραντήρας βοηθούν αρκετούς ανθρώπους με συχνές ρινορραγίες. Αλατούχο ρινικό σπρέι και υδατοδιαλυτά τζελ μπορούν να βοηθήσουν στην αποτροπή των ρινορραγιών, ιδιαίτερα στη διάρκεια των χειμερινών μηνών.